Ik probeer voor mijn kinderen zo duidelijk en concreet mogelijk alles uit te leggen. Maar soms sluipt er toch een uitdrukking of gezegde door heen. Ik weet dat mijn kinderen met FAS(D) dit vaak niet begrijpen omdat ze alles letterlijk nemen.
Wat is er aan de hand? Dit is zo’n duidelijke. Voor mij tenminste, maar niet voor de kinderen. Ze kijken onmiddellijk naar hun eigen hand, is daar iets mee? Heel lang heb ik dus uitgelegd: Als ik dat zeg bedoel ik eigenlijk: Vertel wat er is gebeurt.
Vandaag vroeg de oudste: Mamma ben je ook verdrietig over oma? Oma is kortgeleden overleden. Ik zeg: Aan de ene kant wel en aan de andere kant niet. Oma was ziek en had veel pijn. Ik ben dus blij voor haar dat dat afgelopen is. Maar is mis haar dus wel!
De oudste kijkt me verwilderd aan. Aan welke kant voel je dat dan? vraagt hij.
Ik kijk verbaasd terug. En dan valt het kwartje(alweer een gezegde!). Hij beweegt zijn hoofd en legt de hand beurtelings op zijn linkerwang en op zijn rechterwang. Aan de ene kant, aan de andere kant.
Terwijl ik omstandig uitleg geef over mijn gevoelens hoort hij alleen maar de uitdrukking: Aan de ene kant, aan de andere kant. De rest hoorde hij al niet eens meer. Ik probeer het nog een keer maar het moment is al voorbij. Het antwoord was minder belangrijk. De volgende vraag ligt er al weer. Is oma’s huis leeg? Kunnen we daar nu niet meer naar toe? Ik begin nog maar niet over Zoals het klokje thuis tikt, of Eigen haard is goud waard of Vaststaan als een huis……