“De opa van mijn opa was een hele strenge man
Hij sloeg zijn zoontje Willem en hij sloeg zijn zoontje Jan”
In de auto luisteren we naar een cd met liedjes van Annie M G Schmidt
Ik neurie meestal mee, maar ineens komt de tekst even goed bij mij binnen. Annie had soms hele vileine teksten.
“Dat was toen heel normaal
en niemand was verwonderd.
't Gebeurde allemaal
in negentienhonderd.”
Ik moet ineens terug denken aan een paar maanden geleden. We keken samen tv, er was een kunstprogramma voor waarbij we schilderijen zagen die een beeld gaven van de opvoeding in de 19e eeuw. Ook daarop werd er flink op los gemept. Ik vertelde dat dat vroeger heel gewoon was, om een tik te krijgen of een pak rammel als je iets had uitgespookt.
M’n pleegzoontje zat naast me. Hij keek me trouwhartig aan. “Vroeger sloeg jij mij ook altijd, hé mam?” zei hij. Ik keek verwilderd naar hem. “Ik heb je toch nog nooit geslagen?” zei ik. Hij dacht na. “Nee, ik geloof het niet. Maar vroeger sloeg toch iedereen? “
Ik zucht. Daar gaan we weer. Hij hoort iets en haalt het weer geheel uit de context. Vroeger sloeg iedereen, dus ik ben vroeger ook geslagen. Zo kom je als ouder dus in de problemen. Als hij hetzelfde bij een vriendje thuis zou zeggen, of bij een hulpverlener dan heb je de poppen aan het dansen. Meldingen bij het AMK, en wat daar allemaal verder achterweg komt.
Zucht. Ik kan alleen maar hopen dat artsen en hulpverleners door deze verhalen heen prikken en niet direct op tilt slaan. Dat ze begrijpen dat de hersenen van mijn kind anders werken, dat zijn geheugen een zeef is, dat je hem echt alles wijs kunt maken. Dat ze aan echte waarheidsvinding gaan doen en de tijd nemen om uit te zoeken hoe het werkelijk zit!