De trampoline
Dol zijn ze er op. De Trampoline in de tuin. Het eerste exemplaar kwam ongeveer 14 jaar geleden. Nog bovengronds en eerst zonder net. Later met net. Ze speelden er een soort voetbalspel op en in de zomer zetten we de watersproeier er onder. Ik herinner me ook dat er met kleden een grote tent van werd gemaakt. Pret voor tien!
Het tweede exemplaar kwam er twee jaar geleden. Het werd keurig ingegraven voor de veiligheid en er kwam weer een duur net omheen. Het is echt geweldig om te merken hoe goed het is voor de motoriek en het evenwichtsgevoel van mijn kids met FAS. En ze raken er bovendien lekker veel energie kwijt.
Bij het kopen van het tweede exemplaar had ik echter met één ding geen rekening gehouden. Op de eerste springmat stond in het midden een kruis. Heel handig, zo weet je waar het midden is. Maar op het nieuwe exemplaar stond in het midden een klein plaatje, een logo. Hoe had ik zo’n grote fout kunnen maken? Dit was een helemaal verkeerde trampo! Mokkend werd deze trampo ingewijd. Maar bij elke wandeling door het dorp gingen ze op zoek naar trampo’s met een kruis in het midden en verlangend stonden ze dan over het tuinhek te kijken. Het net was helaas geen lang leven beschoren. Hoe ze het voor elkaar kregen, ik weet het niet, maar er kwamen telkens gaten in. Elke dag maakte ik wel een gat dicht, maar uiteindelijk was er geen houden meer aan. Ik haalde het net weg en keek het even aan. Was het veilig genoeg? Het ging heel goed zonder net, gelukkig.
Vorige week vond één van de kids een grote roestige spijker. In een onbewaakt ogenblik besloot hij hiermee de springmat te bewerken. Op de plek waar het kruis hoorde te zitten maakte hij een groot gat. Hij kwam het triomfantelijk vertellen. Ik telde met stoom uit de oren tot tien en vertelde hem toen zo neutraal mogelijk dat hij er nu niet meer op mocht springen. Dat was te gevaarlijk, door het gat zou hij verder gaan scheuren en dan zou hij er door vallen.
Er ontstond een enorme boze bui. Hij wilde springen en dat mocht niet van mij. Rotmoeder!! Dat hij zelf de reden hiervan was begreep hij niet. Tja, voor mijn en zijn gemoedsrust zat er maar een ding op: ik bestelde een nieuwe springmat. De volgende dag bevestigd. Helaas was ook deze zonder kruis, maar dit leek opeens minder belangrijk. Hij heeft beloofd nooit meer met een spijker het doek stuk te maken. Voor wat het waard is…..
