Ik heb een dipje. Ik ben niet depressief aangelegd, en word door anderen als uitermate optimistisch bestempeld, maar vorige week schoot ik er zomaar in: een dip. Ik zag het allemaal even niet meer zitten. Waar het aan lag? Ik weet het niet, maar waarschijnlijk omdat ik opeens weer even doordrongen werd van de zwaarte van de problematiek van de kinderen, doordat alles wat ik die week probeerde mislukte, doordat de PGB-er ook even niet meer wist hoe ze het aan moest pakken. Opeens voelde ik me een mislukte moeder, een opvoeder van niks. Iemand anders kon het vast veel beter, had het anders en dus beter gedaan.
Zwelgen in zelfmedelijden zit gelukkig niet in mijn aard. Meestal pak ik mezelf ’s avonds weer bij elkaar. Even filosoferen: Wat ging er goed? Wat niet? Hoe pak ik het morgen aan?
Het lukte me een beetje op te krabbelen. Maar niet zover als ik zou willen. De volgende dag had ik gelukkig een afspraak met de orthopedagoog. Iemand met goede kennis van FAS en Autisme. Iemand die mij en de kinderen kent. Hij zette alles weer even in perspectief. Kijk naar wat je bereikt hebt! Kijk naar vorig jaar en naar nu. Als je zoveel bereikt wil je misschien onbewust er een stapje bovenop doen, iets te snel gaan. Ga rustig door, in hele kleine stapjes. Hou vol, het gaat lukken maar het kost meer tijd. Als hij het zo zegt, weet ik dat hij gelijk heeft. Als je terugkijkt zie je wat je bereikt hebt. Maar als ik in een dip zit zie ik alleen wat er allemaal niet lukt, hoeveel achterstanden er zijn, hoe moeizaam hun gedrag is.
Ik gun mezelf mijn dipje. Eet ‘s avonds op de bank lekker helemaal alleen een bak ijs leeg. Kijk een mooie documentaire, gewoon overdag als iedereen naar school is. De PGB-er komt een uurtje eerder. Ik kan rustig koken. Het gaat wel weer.
Soms kwelt mij de gedachte: hoe lang kunnen de kinderen in ons gezin opgroeien? Kon ik maar een blik in de toekomst werpen en zien hoe het ze zal vergaan als ze puber worden, als ze volwassen worden. Ik zet het van me af, ik plaats mezelf in het hier en het nu. Er zijn veel zorgen, er zijn echter ook veel leuke en lieve momenten.
Ik koester het hartje dat ik kreeg voor Moederdag met daarop de tekst:
Mamma is de beste van het land want: Mijn mamma is lief en ik vind het leuk dat we op vakantie gaan, wel heel veel nachtjes. En : Mijn mamma is verliefd op mij!!
En zo is het maar net!
