Yes, alleen maar saus
Kinderen met fas hebben vaak moeite met eten. Rijst is een regelrecht ramp. Yoghurt met stukjes fruit, daar doe je ze geen plezier mee. Brood in kleine stukjes gesneden, het liefst zonder korst.
Jaren hebben wij geworsteld met het eten. We hebben er nooit een strijd van gemaakt, daar wordt het niet beter van. Door kleine beetjes te geven, gezonde tussendoortjes, kwamen ze aan hun vitaminen.
Zo aten onze kinderen van fonduebordjes. Een vakje voor de aardappelen, een vakje voor de groente en een vakje voor het vlees, uiteraard in piepkleine stukjes. Dat ze tijdens het eten de aardappelen in hun hand pakten, vervolgens helemaal fijnknepen en daarna pas in hun mond stopten, daar maakten wij geen punt van. Zo aten ze het wel en kregen ze in ieder geval iets binnen. De fondueborden gebruikten wij, zodat de verschillende soorten eten elkaar niet zouden raken, want dat was uit den boze.
Naarmate de kinderen ouder werden ging het eten wel wat beter, maar groente was geen favoriet. Er stond heel vaak macaroni bij ons op het menu. Niet dat wij fervente pasta-eters zijn, maar daar konden wij zo mooi de groente in verstoppen. Ik raspte wortels, sneed tomaten, hakte uitjes, en allerlei ander soorten groente die ik daarna kookte. De gekookte groente werd net zolang gemixt en gehakt totdat er een gladde saus ontstond. Wanneer de kinderen het eten op tafel zagen staan, dan werd er steevast geroepen:”Yes, macaroni met alleen maar saus!”