Elvira
Wat ben je klein!! Dat is de eerste gedachte als je in ons pleeggezin wordt geplaatst. Na thuis bij mamma te hebben gewoond en daarna in een crisispleeggezin kom je bij ons. Je vorige pleegmoeder is bijna ten einde raad. Je huilt, en huilt en huilt, je wordt pas rustig als je helemaal uitgekleed bent! Je kijkt niemand aan. Je drinkt slecht. We weten bijna zeker dat je FAS hebt, maar de diagnose is nog niet officieel, je bent nog wat jong. Ik ga zo snel mogelijk met je naar een goed kinderfysiotherapeut. Die leert me je goed te observeren. Kijk: nu voelt ze zich even fijn. Dan kijkt ze je aan! En ze lacht zelfs eventjes! Maar: het is snel voorbij en je huilt weer hartverscheurend. Met opgetrokken beentjes en een holle rug. De fysiotherapeut zegt: heb je gezien wat vooraf ging aan de huilbui? Nee, zeg ik. Eerst stopte ze met lachen. Daarna keek ze je niet meer aan. Daarna begon de huilbui. Het werd haar te veel! Dus: beloon haar zodra je ziet dat het teveel wordt, nog voor het huilen dus, door haar in een prikkelarme omgeving te leggen, bijv. in haar bedje. Ik ga naar huis met deze adviezen, en wat helpt dat goed!! Ik baker je in. Ik ga babymassage doen, elke dag. In het begin heel kort, want uitkleden is al een hele belevenis. Maar: ik vang steeds vaker je blik. We kunnen een kort kiekeboe spelletje doen. Drinken blijft een probleem. Je krijgt de zuigreflex steeds niet goed te pakken. Een logopediste biedt uitkomst. Ik wist niet eens dat pre-logopedie bestond. Ik spuit een klein beetje melk uit de fles in je mond, je slikt. Gauw de speen er achter aan. Soms lepel ik alles naar binnen. Door de babymassage kom je letterlijk en figuurlijk beter in je vel te zitten. Ik houd dat vol tot je ruim 1 jaar bent.
2 jaar.
Wat word je al groot, en wat ben je een schattig meiske! Door je open blik naar de wereld en je onbevangenheid neem je veel mensen voor je in. De diagnose FAS is gesteld toen je ongeveer een half jaar oud was. Je hebt leren lopen toen je bijna 2 was! Je bent begonnen op de peuterspeelzaal, maar je bent er niet echt op je plek. Je vindt het moeilijk deel te nemen aan de groepsactiviteiten. Je wiebelt en draait alsmaar aan wieltjes, en leeft in een eigen wereldje. Je raakt snel gefrustreerd als iets niet lukt. Maar je kunt ons ook niet altijd uitleggen wat dat dan is. We besluiten dat je meer aandacht nodig hebt. Je gaat naar een medisch kinderdagcentrum. Het eten gaat erg slecht. Op het MKD gaan ze daar ook mee aan de slag. Gelukkig heeft de kinderarts in overleg met de diëtiste drinkvoeding voorgeschreven. Dan krijg je toch genoeg calorieën en voedingsstoffen binnen. Op het MKD leer je kauwen en verschillende smaakjes waarderen, je ruikt overal aan. Op het MKD leer je op een stoeltje zitten, je gaat naar PMT, je krijgt logopedie. Dat geeft rust. Alle benodigde therapie krijg je op de groep. Elke middag doe je een middagdutje, tot je ruim 4 jaar bent. Je hebt dat nodig, anders wordt het allemaal teveel. De kinderpsychiater constateert dat je autistische trekken je erg dwars zitten. Je krijgt de diagnose ASS, klassiek autisme. Ik wist het eigenlijk al wel, maar het helpt bij het vinden naar de juiste aanpak. We verdiepen ons in autisme, begeleid door een autisme team. Helaas blijkt dat je niet naar school kunt, en dat je naar een kinderdagcentrum zal gaan.
5 jaar.
Supermeid! Elvira, wat ben je een leuk kind! Kortgeleden ben je overdag zindelijk geworden. Het gaat heel goed met je en sinds kort leer je kleuren en tellen!! Eten gaat steeds beter, je hebt voor het eerst van je leven een gezond BMI!! Hoe de toekomst er uit gaat zien? Ik weet het niet. Ik heb mijn verwachtingen steeds bij moeten stellen. Maar wat is belangrijk? Jij zit goed in je vel, kleine dame! Je gaat vooruit, op je eigen tempo, op je eigen manier. En ik mag je daarbij begeleiden!!
Je pleegmoeder.
