Hij heeft een drukke week gehad. Althans: er zijn bijzondere dingen gebeurd. We gingen gewoon naar school, naar zwemles, en we speelden gewoon buiten op dezelfde tijden, en we gingen op gewone tijden naar bed. Het was niet bijzonder warm, er waren geen verjaardagen, alles normaal. Maar toch was het voor hem een drukke week. Allereerst hadden twee begeleiders van dag gewisseld. Zijn schema was een beetje in de war. Toen kwam ook nog de tandarts op school voor een algemene voorlichting. En: hij mocht afzwemmen voor een certificaat. We hadden dit niet van te voren gezegd, alleen dat we mochten komen kijken van de zwemjuf, tijdens de reguliere (individuele) les. En het lukt, hij deed het heel goed! Na afloop kreeg hij zijn certificaat en natuurlijk kadootjes. ’s Avonds wilde hij niets eten en hij was zo moe dat hij al meer dan een uur eerder als normaal naar bed wilde. De volgende dag was er een feestdag op school ( in plaats van een schoolreisje). Alles heel rustig en laagdrempelig. Verkleed naar school, de brandweer zou komen en er werden poffertjes gegeten. Maar hij wilde eigenlijk al niet meer naar school. Ik zette toch door, zo leuk toch, zo’n dag! Maar toen hij thuis kwam was hij er helemaal klaar mee. Hij wilde niks meer. Geen koekje, geen drinken, al helemaal geen eten en weer lag hij op eigen verzoek heel vroeg in bed. Daarom hebben we vandaag een bijkomdag. Want zoveel ingewikkelde stressvolle dingen in één week, het was te veel. Weer een goede leer voor mij als moeder om nog beter te doseren voor hem. En preventief te selecteren als het weer mocht gebeuren!