FAS Stichting 20 jaar.
Hoewel de vakantie er bijna aankomt, is het druk. Erg druk. Want dit jaar bestaat de FAS Stichting Nederland 20 jaar. Twintig jaar; wie had destijds kunnen bedenken dat we over twintig jaar nog steeds zouden bestaan maar zoveel meer doen, kunnen en weten dan we toen ooit hadden bedacht. Die twintig jaar zijn ongemerkt voorbij gegaan. Nee, dat zeg ik verkeerd; ze zijn voorbij gevlogen met hoogte- en dieptepunten maar ze zijn voorbij gegaan zonder dat we het groots hebben willen of kunnen vieren.
Dat gaan we dit jaar wél doen. Groots vieren. Omdat we hopen dat we ons 25-jarig jubileum niet halen. Niet omdat we niet graag ons werk doen, maar omdat het zou betekenen dat we niet meer nodig zijn. FASD is immers volledig te voorkomen, 100% te voorkomen wanneer er niet gedronken wordt in de zwangerschap. Ik ben bang dat we die 25 jaar wel gaan halen en die 30 jaar misschien ook nog wel. Maar 50? Dat hoeft toch niet?!
Maar eerst dus die 20. Dat gaan we vieren. Klein maar toch groots. Voor een deel weten we hoe we dat willen doen, voor een veel groter deel nog niet, of nog niet precies. Maar een ding weten we wel: het gaat bijzonder worden. Voor jullie als lezers, voor de mensen en hun netwerk met FASD en voor alle hulpverleners om hen heen. En voor ons. Want van wat je hebt mag je delen, en juist dát gaan we doen!
Voor mij als secretaris brengt dat heel veel werk met zich mee. Tot in late uurtjes wordt er overlegd en worden mails beantwoord. Schrijf ik nieuwe mails met nieuwe verzoeken en draait mijn hoofd overuren om dit hele gebeuren tot een goed einde te kunnen brengen. Leer ik nieuwe mensen kennen en krijg ik gezichten bij namen die ik al kende maar waar door de covid-tijd geen mogelijkheid tot ontmoeten was. En temidden van alles word ik opeens stil door een zin die ik lees en die zo treffend mijn en onze gedrevenheid verwoordt“laten we hopen op een FASD-vrije generatie. En tot die tijd: laten we niet veroordelen maar passende zorg en hulp bieden.”
