Ga je schamen, vroeger zei mijn moeder dat weleens of de juf. Ga je schamen. Als je iets heel erg lelijks had gedaan. Ga er maar eens over nadenken. Over wat je gedaan hebt. Wat je iemand anders hebt aangedaan. Ik weet nog hoe ik me dan voelde. Ik wilde wel door de grond zakken. Van schaamte.
Naast de speeltuin is een nieuw gezin komen wonen. Een gezin met twee jonge kinderen. Mijn kinderen zijn wat ouder, maar ze mogen af en toe bij hen in de tuin spelen. De laatste tijd niet meer. Helaas gebeurt dat vaak. Als de mensen merken wat het aan onrust te weeg brengt dan mogen ze niet meer komen. Ik weet het en probeer me er bij neer te leggen. Vanmiddag spelen mijn kinderen in de speeltuin. Het gaat er ruig aan toe. Ik hoor het vanuit mijn eigen tuin en loop naar de speeltuin. Ik hoor het nog net: Ga je schamen! Op bestraffende toon tegen mijn kinderen. Ik neem ze mee naar huis, zonder er veel woorden aan vuil te maken. Ga je schamen, daar kunnen ze niks mee. Ze zingen het onderweg naar huis. Woorden die ze nooit horen, en die ze ook totaal niet begrijpen. Wat zal ik doen, naar de nieuwe buren gaan en uitleggen wat er aan de hand is? Of de kinderen daar weg houden? Of….. mijn gedachten malen. Wat zou u doen?
