Zo lopen we tegen een aantal dingen aan. Het “ergens geen zin in hebben” bijvoorbeeld. Mijn man is ook van het uitstellen, maar doet uiteindelijk wel de dingen die gedaan moeten worden. Onze zoon daarin tegen helaas niet en als hij het toch doet dan gaat dat gepaard met een hoop gemopper en gescheld en vaak doet hij dan maar de helft van wat hij moest doen. Ik denk dat hij dan ook op dat moment door FAS/D het overzicht kwijt is omdat hij teveel vooruit heeft geschoven. Het “geen zin in hebben, want ik ben lui” geld voor hem in heel veel gevallen gewoon niet, maar wordt wel zo gezien. Vaak snapt hij de opdracht gewoon niet, of zit zijn hoofd vol met andere dingen. Maar wanneer het nou echt “ik heb geen zin daarin” is of wanneer FAS/D om de hoek komt kijken dat is altijd een beetje vaag. Hetzelfde is dat met liegen, hij liegt ook over bijna alles. Liegen noemen wij hier thuis fabuleren omdat een groot deel vanuit FAS/D komt, maar wanneer? Hij zegt dan bijvoorbeeld dat hij zijn huiswerk heeft gedaan, maar als ik dit dan controleer dan is dat niet zo, vervolgens komen er allerlei “smoesjes” voorbij waarom hij dit niet heeft gedaan. Waarom hij dit niet heeft gedaan…hij heeft zich ervan overtuigd dat hij het wel heeft gedaan en blijft hij dit bij hoog en laag volhouden. Is dit dan de FAS/D, iets uit zijn genen of gewoon pubergedrag. Het lijntje tussen wat FAS/D is, Genen of Pubergedrag dat is zo dun en bijna niet te zien. Maar moeten we dan alles benoemen als zijnde FAS/D? Wij vinden van niet, onze zoon is niet alleen FAS/D. Hij heeft ook zijn eigen kwaliteiten en minpunten net zoals iedereen. En ook hij maakt net zoals alle anderen kinderen fouten. Maar moeten we hem net zoals anderen kinderen straffen omdat hij dingen zegt maar vervolgens niet doet? En als we ergens een consequentie aanhangen, zoals geen scherm-tijd, en hij doet het vervolgens alsnog, wat dan? Het is dus lastig te bepalen of hij iets doet door zijn beperking of omdat het gepuber om de hoek komt kijken en of we hem voor zijn daden moeten straffen (geen scherm-tijd of huisarrest) en wat als hij het daarna weer doet. Het baart mij zorgen voor de toekomst deze nare, vage, vervelende aandoening. Zullen mensen hem begrijpen of zullen ze hem op alles afrekenen. Een werkgever zal later toch ook zijn geduld verliezen als er gelogen wordt of werk weer niet af is. Zal hij het leren naarmate hij ouder wordt dat de dingen die moeten gebeuren gewoon gedaan moeten worden? Dus zit dat in zijn Genen, is het nu Pubergedrag of is het FAS/D waarom hij op dit moment de dingen niet doet die wij vragen? Ik hoop gewoon dat de dingen die we nu doen juist zijn, want helaas is er geen handleiding bij zowel het opvoeden als het opvoeden met een kind met beperkingen.
