Ik heb er al heel veel versleten: hulpverleners. In alle soorten en maten, jonger en ouder, mannen, vrouwen, van psycholoog tot logopedist. Ik ben het zo langzamerhand gewoon gaan vinden, maar realiseer me dat dit natuurlijk niet zo is!! Voordat ik pleegmoeder werd kwam ik alleen af en toe bij de huisarts over de vloer voor een zere voet of een zere keel, maar dat was het dan ook wel. Maar toen de pleegkinderen met FAS in huis kwamen vulde mijn agenda zich met afspraken met hulpverleners. De pleegzorgwerker kwam vaker dan gemiddeld langs, er was zoveel te doen en te beslissen! Gelukkig was er al een kinderarts betrokken die iets beter de weg wist binnen de gespecialiseerde hulpverlening. Dat scheelde enorm, anders was ik gefrustreerd blijven hangen in het hulpverleningscircuit voor “gewone” kinderen. Niets ten nadele van de fysiotherapeut of logopedist dichtbij huis, maar die wisten met de complexe problematiek van mijn kinderen ook geen raad. Na een aantal maanden ploeteren moest ik dan alsnog worden doorverwezen. Het bleek een hele kunst voor mij om niet te vroeg af te haken, sarcastisch te worden of ontmoedigd te raken. Uiteindelijk omringde ik mij met een groep specialisten en ging eigenwijs rechtstreeks naar hen toe als ik ene probleem detecteerde. Het bleek vaak een gouden greep. Alhoewel: wonderen moet je direct niet verwachten, maar na lang volhouden bleek er steeds goede vooruitgang!
Even een opsomming van mijn hulpverleners van de afgelopen tijd: pleegzorgwerker, voogd, logopedist, prelogopedist, fysiotherapeut, gespecialiseerde kinderfysiotherapeut, psycholoog, orthopedagoog, gespecialiseerde orthopedagoog in FAS en autisme, kinderarts, orthodondist (gespecialiseerd), podotherapeut, oogarts, orthoptist, speltherapeut, PMT therapeut, therapieën rond angst: Denken, durven, doen; therapieën rond zindelijk worden, kaakchirurg, gespecialiseerd onderwijs met hun hulpverleners, medisch kinderdagcentrum, psychiaters, kinderdagcentra voor verstandelijk gehandicapten en ik vergeet er vast nog wel wat.
Een indrukwekkende rij, toch? En het wrange is: Al die dure zorg was zo gemakkelijk te voorkomen geweest als de moeder van mijn kids niet had gedronken tijdens haar zwangerschap………..
