Ik slaap zo slecht!
Eigenlijk ging het best goed, naar mijn idee. We hadden allerlei strategieën bedacht om beter in slaap te kunnen komen. Het licht werd aangepast, rust voor het naar bed gaan, alle zorgen en angsten werden uitgesproken, een zacht luisterverhaaltje, alles uitgeprobeerd. Toen alles maar zeer beperkt werkte stelde de kinderpsychiater voor om melatonine te gaan gebruiken, een heel klein beetje, maar toch.
In de afgelopen jaren kwam hij vaak uit bed, sliep pas heel laat in, en spookte rond 2 a 3 uur alweer door het huis. In de ochtend was hij als eerste al weer op. Ik werd er even moe van als hij. Maar nu merkte ik duidelijk verschil, hij viel veel beter in slaap!
Maar nu kwam hij toch bij me en zei: Mam, ik slaap zo slecht…”. Ik dacht: “Daar gaan we weer, als zelfs dit niet helpt, wat blijft er dan nog over?” Maar opeens bedacht ik me dat hij zich soms zo onduidelijk uitsprak over bepaalde zaken. Buikpijn bijv. of sociale missers. Ik vroeg daarom door: “Wat bedoel je daarmee?” Hij keek me even aan en zei toen: ”Nou ik slaap zó slecht! Ik val direct in slaap, en word pas de volgende morgen weer wakker!”
Tja, dat was een ervaring die hij nog nooit eerder had meegemaakt! Ik moest hard lachen en vertelde hem dat dit juist de bedoeling was, en dat dit bij de meeste mensen zo ging.......
