Ze is 45 jaar oud, heeft 2 kinderen, waarvan eentje met FAS, en werkt met jonge kinderen. Daar geniet ze van. Gaat alles in haar leven vanzelf? Nee, ze heeft zelf ook FAS en dan gaat niets vanzelf. Ze houdt zich goed staande, en ze heeft begeleiding. Dus onder normale omstandigheden lukt het haar op de been te blijven. Op een dag wordt er bij haar ingebroken. Wat een schrik! In de afwikkeling van de inbraak moet ze voor de rechter getuigen. Ze wordt opgeroepen, maar ze komt meerdere malen niet opdagen. Waarom? Te druk, vergeten, te chaotisch? Tenslotte wordt ze gedagvaard. De dagvaarding vergeet ze. Ze vergeet immers zoveel dingen….
Drie potige agenten komen haar halen op een dag, zonder waarschuwing vooraf en ze is zonder pardon in de cel gezet, en dat terwijl ze eigenlijk gewoon als getuige was opgeroepen. Door de stress weet ze zich het telefoonnummer en de naam van haar nieuwe begeleider niet te herinneren. In de cel krijgt ze verschrikkelijk last van haar PTSS. Achteraf bleek alles een storm in een glas water en na een eeuwigheid (het duurde 3 uur) werd ze uit haar cel gehaald. Haar vrienden in de whatsappgroep van volwassenen met FAS hielpen haar. Ze had de naam van de begeleider eens genoemd, en via hem werd een advocaat gebeld. Uiteindelijk kwam alles goed, maar wat een stress situatie!
Dit is nu één van de situaties waarin een FASDpas goed van pas had kunnen komen. Het pasje dat sinds een paar weken via de FAS Stichting te bestellen is. Een pasje dat je kunt laten zien als je in een ingewikkelde situatie terecht komt. Een pasje waar het telefoonnummer van je begeleider op staat, zodat snel een oplossing voor het probleem kan worden gezocht.
Daarom gunnen we alle pubers en volwassenen met FASD een FASDpas, gewoon veilig in je portemonnee tot je hem nodig hebt, hopelijk niet al te vaak!!
