Op mijn 16e had ik mijn eerste baantje. Dit was bij een pizzeria in de bediening.
In het begin liep het lekker, het was niet gek druk en ik had een leuke collega die mij inwerkte. Naarmate ik er langer werkte, maakte ik steeds meer fouten. Verkeerde bestellingen, drankjes die omgingen, bestellingen vergeten. Alles wat fout kon gaan, ging fout! Ik zei dan maar dat ik mijn dag niet had want de ene keer ging het beter dan de andere keer. Hoe langer ik er werkte, hoe drukker het werd. In de zomer periode was het topdrukte, maar met feest in het dorp waar ik woon was het niet meer bij te benen. Collega`s snauwden tegen mij maar ook onderling en dat trok ik mij persoonlijk aan. Later op de avond kreeg ik dan te horen dat het niet zo bedoeld was en dat het kwam omdat het zo druk was. Dit kon ik wel begrijpen dus de keren daarna liet ik het langs me heen gaan. de zomer erna werkte ik ook weer bij dezelfde pizzeria. Nu ging het steeds slechter. Ik raakte het overzicht gauw kwijt, kon geen bestellingen onthouden en het gene wat ik bestelde was vaak fout. Dit leidde tot enorme frustratie bij mezelf en ook bij collega`s. Ik besloot om er mee te stoppen, wat ik erg jammer vond want ik vond het werk wel heel erg leuk om te doen!
Na mijn avontuur mij de Pizzeria, ging ik werken bij een Tappas restaurant. Dit was een stuk kleiner en voor mij dus overzichtelijker. Ik had jammer genoeg niet hele leuke collega`s waardoor iK mij minderwaardig voelde en mijn baas was in mijn ogen een zak hooi zonder gevoel die amper zijn best deed om je naam te onthouden. Het werk vond ik wel leuk. Eerst stond ik achter de bar. Dit ging mij niet zo goed af want je moet een bepaalde volgorde aanhouden met drankjes klaarmaken. gelukkig werkte ik samen met een collega. Toen ik eenmaal in de bediening mocht werken vond ik het veel leuker. Uiteindelijk ben ik hier ook gestopt wegens een conflict met mijn onredelijke collega.
Tijdens het werk bij het Tappas restaurant, werkte ik ook nog in het bejaardentehuis. Hier stopte ik `s morgens bewoners in bad. Dit was behoorlijk aanpoten want je werkt daar volgens een lijstje met tijdstippen. Ik probeerde om binnen de tijd klaar te zijn met de bewoners maar meestal kwam ik tijd te kort.
Daarna heb ik een paar weken bij TNT post gewerkt. Hier bracht ik de post rond. Toen ik werd ingewerkt vond ik het leuk om te doen maar eenmaal alleen vond ik er niks meer aan. De post moet binnen een bepaald aantal uren rondgebracht worden maar ik ging daar ver over heen. Het huilen nader dan het lachen liep ik mijn rondes, nooit weer! Bij de post werken is niks voor mij!
De zomer daarop heb ik toch weer geprobeerd bij de pizzeria. Nu mocht ik de ijsjes maken. Best leuk werk waar ik m’n creativiteit in kwijt kon. De ene keer was het druk de andere keer totaal niet. In de drukte verzoop ik zowat in de bonnetjes die mij werden gebracht en wist ik van gekkigheid niet meer waar ik moest beginnen. Met de topdrukte hoefde ik ook niet te werken, ze zagen de bui vast al hangen! Daarna ben ik bijna niet meer ingeroosterd en dus ben ik er mee gestopt.
Toen ik in een zorginstelling woonde, had ik dagbesteding op een zorgboerderij. Hier deed ik van alles, maar verzorgde vooral de pony`s. Verder maakte ik spulletjes voor het winkeltje, kloofde hout en plukte groentes in de moestuin voor klanten. Het lastigste vond ik de cliënten om mij heen en alles wat ik wilde gaan doen, daar moest ik eerst toestemming voor vragen. Dit vond ik zo vervelend! Uiteindelijk ben ik daar op een dag boos weggelopen en ben nooit meer teruggekomen!
Om niet dagen lang doelloos thuis te zitten heb ik een paar maanden bij een badkamerwarenhuis gewerkt. Hier digitaliseerde ik verschillende producten die ik een badkamer voorkomen. Dit werk vond ik fijn want ik zat veel alleen en mijn werk was duidelijk en overzichtelijk. Helaas was dit tijdelijk werk en kon ik hier geen vast contract krijgen wat ik wel heel graag wilde!
Omdat ik geen betaalde baan kon vinden, kreeg ik een uitkering en moest ik productiewerk gaan doen. Dit werk had ik al eens eerder gedaan en ik baalde als een stekker dat ik hier weer opnieuw aan het werk moest. Het productiewerk bestond voornamelijk uit uitpakken en weer inpakken. Gelukkig hoefde ik dit maar 3 halve dagen in de week te doen. Geestdodend werk, je word er doodmoe van! Gelukkig werd er ondertussen voor mij gekeken naar ander werk en dat hebben ze voor mij gevonden! Nu werk ik op een kantoor als receptioniste/ telefoniste. Ik vind het erg leuk werken hier. Het is makkelijk werk, overzichtelijk en het neemt niet heel veel energie van mij. Ik heb helaas geen uitzicht op een vast contract maar ik blijf stiekem toch hoop houden!
Na alle baantjes die ik heb gehad, ben ik tot de conclusie gekomen dat werken onder druk niks voor mij is. Ik heb duidelijkheid en structuur nodig in mijn werkzaamheden en werk het liefst in een rustige omgeving met weinig prikkels.
Ook merk ik dat ik er langer over doe dan een " normaal " persoon om iets te leren maar uiteindelijk lukt het mij wel. Een baan met een werkgever die geduld met mij heeft is ideaal!
