Ik heb er een haat/liefde verhouding mee. Medicijnen. Ik slik zelf zo weinig mogelijk. Soms moet het, ok, maar ik heb last van de bijwerkingen. Iets tegen hoofdpijn? Ik ga liever even liggen, als het mogelijk is tenminste. Ik heb er ook heel erg moeite mee om de kinderen medicijnen te geven. Ik ging het eerst overstag voor de melatonine. Ik troostte mezelf met de feiten: een lichaamseigen stof die de kinderen waarschijnlijk te weinig aanmaken. De doorwaakte nachten; voor mezelf en voor de kinderen was het geen doen meer. Na veel gedoe over de dosering en het tijdstip van innemen zijn we er nu redelijk uit. Er zijn periodes dat we het niet nodig hebben, maar nu in de zomer weer wat extra, het moet maar.
Medicijnen. Soms kom ik er niet onderuit: de onrust, de angsten, de hyperactiviteit, het niet kunnen functioneren op school of kinderdagcentrum, ik voel me soms gedwongen medicijnen te overwegen. Ik kan het niet altijd zelf beslissen als pleegmoeder, maar ik heb zeker een stem in het kapittel. Pas als we alles hebben uitgeprobeerd zonder medicijnen en er geen oplossing gloort ga ik schoorvoetend het traject aan. Na verloop van tijd heroverwegen of de medicatie nog wel goed werkt, ik doe het met plezier. Afbouwen, gedrag observeren en in overleg met de kinderpsychiater dingen aanpassen.
Medicijnen. Als het echt nodig is: ik doe het. Maar pas als ik alles zonder medicijnen heb uitgeprobeerd!!
