Ik vind het lastig om over te praten, maar een van mijn kids heeft erg ongeremd gedrag. En dat resulteert er in dat hij zonder ogenschijnlijke aanleiding iemand zomaar gaat uitschelden. Of obscene taal uitslaat. Als hij zijn medicatie heeft gehad zit er wat rem op zijn gedrag, maar als hij overprikkeld raakt of als de medicatie is uitgewerkt is het hek vaak van de dam. De buren kunnen er over meepraten. En dat doen ze dus ook. Ze komen regelmatig even met me praten. Wist je dat hij, als hij voor mijn huis langs fietst vaak zijn middelvinger naar me opsteekt? Ik schud beschaamd mijn hoofd. Het onderwerp van gesprek komt binnenwandelen. Dag buurvrouw, ik vind je lief! En weg is hij weer.
Ook een mevrouw even verderop komt een praatje maken. Ze wandelt met de hondjes. “Ik vind het zo erg voor je.” zegt ze. “Nee, ik vind het erg als hij u uitscheldt. Dat mag niet en hij gaat zijn excuses aanbieden.” Hij heeft in de gaten dat het flink mis is en zegt sorry. Niet dat het doorleefd is. Maar toch. En wat ontzettend fijn dat de buurvrouw zo begripvol is! Maar ik zit er mee. We proberen medicatie uit om de rem er wat meer op te zetten. De orthopedagoge raadt aan het gedrag zoveel mogelijk te negeren om het te laten uitdoven. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Thuis lukt dat nog wel maar in een winkel bijv. kan ik dat niet doen. Een van de buren is niet zo begripvol. Hij staat briesend op de stoep. Ik wil dit niet! roept hij. “dat gescheld en gevloek moet stoppen!” ‘Ik wil dit toch ook niet? “ zeg ik. Ik schaam me weer. En ik weet even niet wat ik moet doen. Ik leg hem nog maar eens uit dat het mannetje ernstig beschadigd is. En dat ik het zoveel mogelijk binnen de perken probeer te houden. Maar buurman is boos en blijft boos. Gelukkig gaan we de volgende dag op vakantie. Is hij 2 weken van ons verlost!
