Ik schrijf af en toe een blog voor de facebookpagina van de FASStichting en eerlijk gezegd kan ik heel veel dingen schrijven over alles wat niet goed gaat, wat niet leuk is, wat het zo vreselijk moeilijk maakt om kinderen met FAS op te voeden. Maar ik heb ook behoefte om eens te vertellen wat zo prachtig is, wat het allemaal de moeite waard maakt.
Het komt zelden voor, maar ik ben alleen thuis met mijn 8-jaar oude pleegzoon met FAS. Twee hele dagen, alleen wij, met z’n tweeën. Het begint met uitslapen, het duurt maar liefst tot 8 uur voordat hij bij mijn bed komt! 8 uur!! Het is meestal 6 uur of eerder…
We delen de dag in hapklare brokken. Buitenspelen tot de koffie, daarna even binnenspelen en dan een fietstochtje met een picknick. Hij geniet en ik ook, er is geen wanklank. Even diertjes aaien, even stoppen voor de kikkers in de sloot. Welk bloemetje bloeit daar? Hij heeft mijn onverdeelde aandacht, en als hij even gek doet, hij maakt soms geluidjes of schreeuwt ineens, is er niemand die er op reageert. Het is dan ook snel weer over, zijn aandacht gaat naar iets nieuws. We fietsen na de picknick verder, steeds kleine stukjes. Even een ijsje eten, en mamma geniet van een kopje koffie op het terrasje. Hij wipt heen en weer, maar niemand stoort zich er aan. Hij gaat even rondkijken, en ik houd van een afstandje hem in de gaten. Gaat prima zo, in zijn eentje. We fietsen naar huis. Het is warm. Mag het mam, mag het zwembadje op? Hij helpt met de tong uit de mond met het opblazen met de pomp, zwaar werk! Hij trekt zowaar helemaal zelf zijn zwembroek aan, iets dat meestal niet lukt, omdat hij ziet dat de anderen sneller kunnen dan hij. Dan wordt hij boos. Nu is er niemand, dus het lukt! Intussen stroomt het badje vol. Hij gaat aan de slag. Spelen in het badje? Nee hoor, hij haalt er bakjes water uit en gooit die op de trampoline. Als je er dan op gaat springen zie je kleine regenboogjes, zo leuk! Hij geniet. Ik lees. Wanneer is dat voor het laatst gebeurt? Geen idee meer van. Aan het einde van de middag maken we de rest van het water op door alle plantjes water te geven. We eten een pannenkoek. Zullen we nog even de eendjes voeren? JA!! Weer thuis zonder morren douchen en nog even op de bank. Ik voel me heerlijk, een heerlijke dag, een blije dag, zonder wanklank. We kijken tv en hij kruipt zowaar tegen me aan. Hij kijkt naar me op en zegt: Ik vind je lief mamma. Ik jou ook schat!!
Een dag om in te lijsten. Een dag waardoor je weer een hele tijd vooruit kunt!