Afgelopen woensdag gingen we samen op stap, twee broertjes met FAS voorop en ik als pleegmoeder op afstand er achter aan. In het kleine dorpje waar ik woon lopen kinderen van hun leeftijd echt niet met hun moeder, die gaan stoer alleen met hun vriendje op pad, maar ik moet toch echt dit samen met ze doen. We repeteren van te voren: Aanbellen, een stap achteruit doen (corona), wachten tot de deur opengaat. Zingen, traktatie aannemen en dankjewel zeggen. Als de deur dicht blijft of als er een briefje hangt dat de bewoner dit jaar niet mee doet dan lopen we gewoon rustig door.
Sint Maarten lopen was in de afgelopen jaren echt een dingetje. Sint Maarten was zó spannend en gek! Ze waren er dagen van slag van. Het eindigde vaak al na 10 deuren met een huilbui of woede aanval. De ene wilde de ene kant op, de ander de andere kant, de een wilde NU naar huis, de ander niet. Lastig.
Maar nu zijn ze 10 en 11 jaar oud. En: dit is de eerste keer dat het allemaal soepeltjes verloopt! Ze zingen gebroederlijk het zelfde liedje. Op toon. Tenminste één van de twee vergeet niet te bedanken. Bij de deuren van oude mensen staat soms een bakje snoep al buiten. Dan zingen ze gewoon hun liedje voor het raam en ze zwaaien naar de bewoners. Pas na een uur slaat de vermoeidheid toe. De tas voelt zwaar en ze beslissen samen dat het wel genoeg is geweest. We komen thuis en ze zijn blij met hun snoep, voor het eerst volgt er geen ontlading en gaan ze allebei rustig naar bed. Ik ben er zelf verbaasd over. Wat een verschil met andere jaren!
Ik kreeg op facebook een herinnering van 6 jaar geleden over de oudste, toen 5 jaar oud. Ik wil het voorval, dat ik allang vergeten was, u niet onthouden:
We zijn op stap voor Sint Maarten. W. kan niet tot thuis wachten met het eten van de snoepjes. Hij maakt alvast een zakje open en eet een snoepje terwijl hij aanbelt bij de volgende deur. “Wil je ook een snoepje?” vraagt hij aan de oude mevrouw. “Nou graag!” zegt ze. Hij steekt het zakje naar voren. “Moet ik niet eerst zingen?” vraagt ze. Denkrimpel. “Ja” zegt hij. Ik aanschouw de omgekeerde wereld. Een bejaarde zingt voor een kleuter, die daarna de mevrouw trakteert op een snoepje uit zijn zakje……..
