Soms heb je momenten dat je even moet slikken.
Nu ook weer. De rapporten en papieren aan het nakijken die de kinderen van hun scholen hebben meegenomen.
En dan zie je soms opeens iets staan, wat je nog niet eerder is opgevallen.
Bij zoon 9 jaar nu: verwachte uitstroomprofiel: arbeidsmatige dagbesteding in groepen.
Zover waren we nog niet in ons hoofd, en nu even wel.
Nu valt even weer het kwartje dat hij toch zo langzaam dingen aanleert, dat hij niet in het gewone arbeidsproces zal meewerken.
En het ergste vind ik als moeder toch, dat ik er zelf even van moet slikken.
we zien het wel, we zien ook weinig vooruitgang.
En toch hou je elke keer een beetje hoop dat hij iets verder komt in zijn leerproces.
Maar dan zie je zomaar tussendoor even zijn toekomst.
Slik.
Ook dochterlief gaat na jaren regulier gedaan te hebben, nu naar het Speciaal basis onderwijs.
Ook zij redt het niet meer .
Dit zal weer een slikmoment geven op het moment dat je de drempel daar over gaat.
Vandaag een andere slikmomentje
Aan het praten met een meisje die net zo oud is als onze meid.
En ook in het bezit van FASD.
Vertelde ze me dat ze met onze dochter had gepraat dat ze ook vergeetachtig was en zich moeilijk kon concentreren.
Dat ze op een ZML school zit.
En zei ze: mijn moeder heeft me verteld dat ik later geen kinderen mag krijgen, omdat ze kans hebben dat ze ook zulke leerachterstanden hebben net als mij.
En dan heb je wéér een kijkje in de toekomst.
Zullen onze kinderen mét fasd later ook een normaal gezinsleven krijgen? Het geluk wat je zelf hebt, en je eigen kinderen ook zo gunt.
Waarschijnlijk niet.
Slik!
En toch proberen we dan weer het positief te bekijken.
Het belangrijkste is dat ze waar ze dan ook maar zijn in de toekomst, zelf gelukkig zijn met het feit dat ze daar zijn.
En toch ook een moment vandaag waar we op een andere manier om slikten en een traantje wegpinken.
Maar dan van trots.
Dochterlief had zoals altijd weer ergens tegen op gezien. Met bijbehorende boos gedrag, een en al gemopper en vooral moesten we het afzeggen...
Nu vroegen we haar een dag later: en viel het mee of tegen:
Het was de spanning mama, ik had gewoon even geen stroom.....
Wauw trots op onze dame die op haar eigen ludieke manier kon aangeven dat het gewoon spanning was !
