Vrijdagblog Toezicht 24/7
5 jaar was ze. Prima redelijk zelfstandig . Liep nooit zomaar weg. We hadden haar altijd in het oog. En zei vooral ook ons . Zwaar angstig gehecht dus zwaan kleef aan. We waren op een bekende camping met water. Een groot meer . Heel veel leuke speelapparaten. En aangezien man en ik er niet van houden hielden we beidde kinderen heel goed in het oog. Aangezien kleinste een echte mug is en van punt naar punt rende handen vol aan. We stonden op het punt om weg te gaan. Veel te veel prikkels lawaai mensen water . We hadden het wel gezien. Opeens was kleinste misselijk en begon bijna over te geven. Dochter stond nog naast ons te kletsen. Dus snelle reactie naar de overgevende toe en rustig houden. Als het 3 seconden waren om overgevende goed op de benen te zetten dan was het veel. Ik kijk om is automatische bij onze kinderen , constant kijken waar zijn ze wat doen ze , en zie dochter niet meer. Wat een paniek heb je dan want ze is altijd bij je . En water en veel mensen je ziet niet waar ze heen is. In water ging ze nooit uit zichzelf, echt niet . Ze was hier echt te angstig voor . Als ze het water in ging zat ze vastgeklemd aan me . Dus je gaat er haast bijna vanuit dat ze daar niet is ( met een twijfel in je achterhoofd ) dus kijken kijken kijken roepen roepen kijken roepen, en opeens zie je haar midden in die diepe plas , drijfzand achtige zand , te roepen .mama mama ik zit vast mama.... Heb papa echt nog nooit zo snel zien rennen ....en mezelf nog nooit zo hard horen huilen .....en dochter wilde gewoon even zwemmen. Niks aan de hand toch mama
