“Je lijkt net die mevrouw van de reclame.”
De buurman op ons vakantiepark komt aanfietsen met een krantje onder zijn arm. Ik ben buiten met mijn kids, en instrueer ze voor de zoveelste keer dat ook andere kinderen op de trampoline en de schommel mogen, dat alles hier om de beurt gaan. Vakantie houden voor een moeder met kids met FAS is hard werken. Alles is anders dan thuis, het eten, het slapen, de omgeving. Hoe goed we ons ook hebben voorbereid, het blijft erg wennen.
Ik kijk de buurman vragend aan. Je weet wel, die reclame met die juf! Zegt hij. Er gaat een lampje branden. Die juf die met de klas naar een speeltuin is gegaan en de hele dag juf, juf, juf hoort roepen en alle probleempjes steeds aan het oplossen is. En die dan ’s avonds thuis doodmoe neerploft in een stoel. Die reclame!
Ik lach een beetje en beaam dat ik daar inderdaad op lijk. De hele dag wordt er een beroep op mij gedaan, mamma, mama, mamma……… Ik los onnoemlijk veel probleempjes op. Probeer tussendoor nog 100 mogelijke problemen te voorkomen. Ben de hele dag met ze bezig. En inderdaad: ik val ook ’s avonds doodmoe in de stoel voor de tv, ik geeft het eerlijk toe.
Maar net als die juf uit de reclame doe ik het met alle liefde en veel plezier. Alleen op deze manier hebben zij een leuke vakantie. Mijn vakantie? Die begint als ze weer naar school zijn!
