Het gebeurde vroeger ook al. En ze was er zelf zo verdrietig van, elke keer als het haar overkwam.
Het gebeurde vaak na schooltijd. Ik ga spelen met Janneke hoor mam! Leuk! Maar voordat Janneke bij ons was werd er door iemand anders aangebeld. Mag ik bij je spelen? Onze tuin is aantrekkelijk ingericht, een meisje verzuchtte eens tegen mij: Jullie hebben een speeltuin in jullie tuin. Dat doen we met opzet. Veel vertier dichtbij, zodat ik het oog er op kan houden en de kinderen lekker thuis blijven om hier te spelen. Voorzorgmaatregelen.
Terug naar de vriendinnetjes. Mijn meiske speelt dus met meisje nummer twee als Janneke aankomt. Die is (terecht) verontwaardigd. Jij had met mij afgesproken. Het eindigde dan ook verdrietig, Mijn meisje alleen thuis en twee vriendinnetjes verontwaardigd weggegaan. Dat doe je niet!
Mijn meiske is zo verdrietig . Ik durfde niet nee te zeggen, anders worden ze misschien boos op mij.
Ik zat er vanaf toen bovenop . Afspraakjes werden met mij overlegd, zodat er geen misverstanden meer kwamen. Toch ging het vaak mis, vooral als er kindjes toevallig langskwamen. Die mochten van haar altijd meespelen, met alle gevolgen van dien.
Nu, meer dan 10 jaar later overkomt het haar nog steeds. Met alle gevolgen van dien. Ze belooft dat ze meegaat naar een verjaardag binnen de familie. Haar pleegzus is jarig. Maar er komt een vriendinnetje langs. We gaan nog even een boodschapje doen hoor. Ik: Denk eraan, over een uur vertrekken we. Ja hoor, dan ben ik terug! Als ik wil vertrekken is ze nog niet terug. Het vriendinnetje heeft haar overgehaald mee te gaan naar haar vriendje. Ze stuurt me een appje. Ik bel haar. Ja, mam, maar als ik het niet wilde werd ze boos. En ik dan? En de jarige? Ze weet het niet meer. Ze kan de situatie niet meer ontwarren. Ze wordt verdrietig. Alles wat ze nu gaat besluiten is fout, er wordt altijd iemand verdrietig of boos.
De volgende dag praten we verder. Dat wil zeggen: Ik leg nog een keer uit wat er fout ging. Ze wil er eigenlijk niet naar luisteren, want het was toch gisteren, je kunt er niets meer aan veranderen. Of ze het ooit leert?
