Het heeft veel moeite gekost om pleegzoon met FAS zindelijk te krijgen. Maar uiteindelijk is het gelukt, tenminste overdag. Er waren veel ongelukjes, dat wel. Jarenlang. Het zei hem allemaal niks. Hij bleef vrolijk rondlopen met een natte broek, en hij ging pas mokkend zich verschonen als dat persé van mij moest. Ik zorgde er wel voor dat hij voor elke nieuwe activiteit naar het toilet ging om al te veel ongelukjes te voorkomen, en uiteindelijk is het gelukt om overdag droog door te komen. Wat een overwinning was dat uiteindelijk.
Poepbroeken bleven wel een probleem. Het kwam vaak in vlagen, als er veel stress was bijv. in de drukke december maand. Dan gebeurde dit meerdere malen per dag. En weer bleef hij net zolang rondlopen tot ik er iets van zei. Gelukkig is hij nu in rustig vaarwater en komt het broekpoepen bijna niet meer voor. Hoera!!
Maar: zindelijk worden ’s nachts bleef een grote opgave. Hij vond het wel heel gemakkelijk, een luier om. En elke ochtend was die luier nat.
Wat nu? Ik heb het geluk dat ik vaak kan overleggen met een orthopedagoog. Hoe moesten we dit aanpakken?
We maakten een plan. We namen de tijd, Kleine stapjes. Ik begon met verhaaltjes te vertellen over baby’s die een luier om hadden en hoe het verder ging als ze groter werden. Langzamerhand begreep hij dat andere kinderen vaak ’s nachts zelf naar het toilet gingen om te plassen. Maar wat ik niet wist was dat hij het wel heel erg spannend vond om in de nacht naar het toilet te gaan. Hij kon niets anders verzinnen dan om maar uit het raam te plassen. En niet alles liep uit het raam, maar de helft kwam binnen terecht.
Boos worden? Het was mijn eerste reactie. Wie doet zoiets nou? Terwijl het toilet zo dicht bij is? Gelukkig legde de orthopedagoog mij uit dat onze kinderen soms oplossingen bedenken voor problemen die voor ons totaal onbegrijpelijk zijn. En dit was op dat moment zijn oplossing. Een hele rare oplossing, maar zijn oplossing.
We verzonnen een volgende stap. We plaatsten een Porta Potti op zijn kamer. Een soort campingtoilet. Hij heeft een luier om, maar kan ’s nachts gewoon naar zijn eigen wc. En: Het werkt!! Elke nacht plast hij op zijn eigen toilet, veilig in zijn eigen kamer. En ik ben trots, apetrots.
We komen er wel, maar wel op zijn eigen tempo en op zijn manier!
